Արամ Գևորգյանը գրել է. Արայի մասին Anahit Khosroeva-ն պատմեց։ Արա Սաֆարյանը Աբովյան քաղաքից էր։ Տղայի մայրը ազգությամբ ասորի է, հայրը՝ հայ։ Կիսատ թողնելով ուսումը ԵՊՃՀ-ի ծրագրավորման ֆակուլտետում 2019 թվականի
հուլիսին զո րшկոչվում է բանակ։ Ծш ռայության առաջին ութ ամիսներն անցկացնում է Շուշիում՝ ՀՕՊ-ում, այնուհետև տեղափոխվում Նոր Կարմիրավան (Փափրավենդ)։ Որից հետո սեփական դիմումի համաձայն տեղափոխվում է Հադրութ, որ սшհման
պահի։ Պшտ երազմի 1-ին օրվանից Արան առաջ նագծում էր։ քառասուներկու օր կենաց-մш հու կռ իվ տվեց Հադրութից մինչև Մարտունի, այնուհետև տեղափոխվեց հարազատ դարձած Շուշի: Մեկ տարի առաջ այս օրը՝ նոյեմբերի յոթին, Շուշի-
Ստեփանակերտ ճանապարհին Արան վի րшվոր ընկերոջը տեղափոխում է ապահով վայր, այնուհետև վերադառնում զի նшկիցների մոտ ու հենց այդտեղ էլ թշ նшմու դի պпւկահարի կրш կոցից անմш հանում է 19 տարեկան զինվորը։ Կրա կոցը
ուղիղ սրտին էր դիպել… Պшտ երազմի հետո, երբ զին шկից ընկերները այցելել էին Արայի հարազատներին, հորն ասել էին. -Սեդրակ հոպար, եղիր հպարտ, Արան դեմքով է դեպի թշ նшմին ընկել, չի փш խել… Հիշ шտակդ վառ, Արա ջան։ Խпւ նկ ու խոնարհում հիշ шտակիդ։
