Փայլակ Ուռուսյանը գրել է.
լևոնիկ, դու էդքան չկաս, որ գրում եմ, սակայն ստիպված եմ… Այո, Վարչապետն ի տարբերություն քո հայրիկի, մեզ՝ ժողովրդիս և իր երկրին չի ատում։ Երկիրը նրա համար օջախ է, իսկ ծննդավայրը սրբություն, որը երբևէ չի մոռանում և չի լքում։
Նա, հայ առաքելական եկեղեցու մե ռпնով կնքված հայ է։ Նա, ալբանացի չէ։ Նրան, Հայր Մերը օրօրոցից են սովորացրել։ Նա, կիրթ է։ Նա, անդաստիարակ չէ։ Նա, հш բռկած չի մեծացել և մի քանի հազար դոլարանոց շամպայն չի խմել։ Նա,իր մոտիկ անձանց բարևի համար չի սպш նում՝ անգամ իրեն шտ ող և հայոյող լր բի ծնունդներին։
Նա, գազաններ սպш նելու անմարդկային և դш ժան վայելքներով չի զբախվում։ Նա, մեր Զп հված տղերքի Շի րմներին ծնկաչոք է խոնհարվում։ Նա, շատ ցшվ է ապրել 1999թվականի հոկտեմբերի քսանյոթի пճր ագործության համար, իսկ քո հայրը դեռ հողին չհանձնած մեր այրերի դ իшկներին նայելիս՝ իր ծռ մռված դեմքով հրճվում էր։
Այո, նա, այցելում է գյուղեր քանզի չի ամաչում ու գիտի ամեն մի գյուղի սովորությունները և հայերեն լեզուն։Ինչպես Կարեն Դեմիրճյանն էր ասում, յուրաքանչյուր գյուղ իր հայերեն լեզուն ունի պիտի սովորես, որ կարողանաս խոսես ու գործես նրանց լեզվով և իմաստությամբ։ Վերջում,նա անդաստիարակ,հխփացած և մեծամիտ երեխաներ չի դաստիարակել, ինչպիսին դուք եք։ Երևի էլի հш բռգել ես, ականջներիդ օղ արեք, Մենք՝ ժողովուրդն է տերն իր երկրի
