Հայկ Զոհրաբյանը գրում է. Իրական դեպք եմ պատմում… Մի օր մի աստվածավախ մարդու որդի կանգնումա մա հվան առաջ, բժիշկներն ասում են 1 % հնարավորություն կա որ կապրի, իսկ էդ մարդն ասումա էդ մի տոկոսն էլ հանեք, թե չէ ապրելու
դեպքում փառքը ձեր բժիշկների մեջ եք բաժանելու, հանե՛ք էդ մի տոկոսը, որովհետև 100%֊ով Աստված նրան վերադարձնելույա իր կյանքը, այդպես էլ եղավ։ Հիմա նայում եմ մարդկանց ու նրանց 99%֊ը առաջնորդ ու կուռքեր ունի, ամեն մեկը իրեն փրկող
առաջնորդն ունի,
մնացելա 1% աստվածավախ մարդու էդ 1%֊ի հաշվինա էս ազգը գոյատևում, բայց վաղը մյուս օր էդ 1%֊ն էլա մաշվելու ու մնանք անտեր։ Դուք եք ընտրում ում ապավինել՝ ձեր կուռքերին՝ որպես ծառա, թե ձեր Աստծուն՝ որպես որդիներ։ Էդ ցուցադրական եկեղեցի գնալ, ավտոյի մեջ ու վզին խաչ կախել, դրա հետ միասին տան շեմին աչքի հուլունք, փուշ ու նալ կախելը սուտի բաներ են։ Լույսը, Փրկությունն ու Կյանքը խաչը չի,այլ Խաչյալնա՝ Տերը տերերի, Թագավորը թագավորների։
