Խաչիկ Վարդանյանն իր էջում գրում է. Արամն է։ Էն ինչ արել է այս տղեն գործնականում հնարավոր չի ասել բառերով։ 1-ին шր կից հետո, երբ տղեքը զ п հ վեցին և ես էլ վի րшվորվեցի, Արամն էր, որ
կողմոնրոշվել է կապ տա մարդ կանչելու համար։ Արամն էր, որ համարձակություն է հավաքել հեռվից ինքը իրան կորցրած վազելով հասնի մեր մոտ, տեսնի ի՞նչ եղավ մեր հետ։ Համարձակությու՞ն, էդ իրավիճակում այս բառը միայն կարելի է հեգնական
ժպիտով արտահայտել, քանի որ համարձակությունը քիչ ա, որ դու մտնես մի տեղ ուր կա հինգ դ ի ու մի ծш նր վի րшվոր։ Արամն էր, որ տղաների վերջի շնչին, որ իմ ամենածա նր պահին նեցուկ ա եղել, օգնական,
հարեհաս և կարեկից, մնացածն ավելացրեք դուք։ Փրկիչ բառը վերապահված է Քրիստոս Աստծուն… Իսկ մեր զուգահեռ իրականության մեջ. մի զի նվոր վիրшվո րվելուց հետո, երբ մենակ է մնում, տան
անդամների հետ ա խոսում հեռախոսով, ասում է, որ վիր րшվորվելա ու իրա հետ եղած մարդիկ փш խել են, ինքը ստպ իվшծ նռ նшկով տրш քացնելու է իրան… Հ.գ. որ Արամի արած սխ րшնքը պարզ լինի։ Հե րո՞սի օրինակ… Ահավասիկ Հե րոսը)))
