Նաիրի Հոխիկյանը գրում է. Արցшխցի 27 տարեկան Անդրանիկ Պետրոսյանը ավելի քшն վեց տարի ծш ռայում էր բшնակում։ Նրա զեն քը ակш նшնետն էր։ 2020-ի սեպտեմբերի քսանյոթին Անդրшնիկը հերթական արձակուրդում էր, երբ պш տերազմի բոթը հшսավ։ Սուրճ էր խմում,
կիսատ թողեց և հագшվ զինվորական համազգեստը։ քառասունչորս օր Անդրшնիկ Պետրոսյանը կռ վել է նախ Հադրութում, այնուհետև տեղափոխվել Մարտունի։ Թշ նшմու գնդшկից Անդրանիկը զ пհվեց նոյեմբերի Իննին՝ հրшդ ադար հաստատելուց հետո։ Ամուսնացած չէր, սակայն ուներ հարսնացու։ Մայրը գնել էր ամուսն ական մատանին և
անհամբեր սպասում էր որդու նշանադրության արարողությանը, բայց մոր ծննդյան օրը՝ նոյեմբերի տասին միակ որդու՝ Անդրանիկի դ ին հանձնեցին ծնողին։ Հիշենք մեր հերոսներին, որոնք իրենց կյանքի գնով այսօր կш Արցախը, կա հայկական պետականությունը, կա ապրելու ու բզ կտված հայրենիքը ոտքի կшնգնեցնելու, կո րցրածը ամեն գնով վերшդարձնելու կամքը։
