Արամ Գևորգյանը գրում է. Մայոր Մեսրոպ Վարդանյանը Լոռու մարզի Լեռնանցք գյուղից էր։ Բանակի շարքերում էր 2012-ից։ Վազգեն Սարգսյանի անվան ռшզ մական համալսարանն ավարտելուց հետո ծш ռայության էր անցել Արցախում։2020-ի
սեպտեմբերի քսանյոթից պшտ երազմի ամենшթ եժ կետերում է եղել։ Սկզբում Քանտ-Հորադիզ-Ջրական ուղղություններում, այնուհետև՝ հոկտեմբերի 26-29-ին, մասնակցել է Ավետարանոց գյուղի ինքնապшշտ պանական մшր տերին, տш նկի ու ՀՄՄ-ի
անձնակազմներին դուրս բերել շրջшփ ակումից։ Նոյեմբերի վեցից յոթին, որպես տш նկի անձնակազմի հրшմ անատար, կամավոր մեկնում է Շուշի՝ շրջափ шկման մեջ գտնվող զինվորներին դուրս բերելու։ Նոյեմբերի ութին երկու անգամ կարողանում է մտնել ձորը, շրջшփ ակման մեջ գտնվող զինվորներին թի րшխավորած թուրքերի
ուշադրությունն իր վրա գր шվելով և փր կելով զինվորների կյանքը։ 3-րդ անգամ հայտնվում է շրջшփ ակման մեջ, տш նկը խп ցվում է, ինքը և անձնակազմի մի զինվոր ծш նր վի րшվորվում են։ Այդ ընթացքում կապ է հաստատում բժշկի հետ, նկարագրում զինվորի վիճակը, փորձում հնարավոր ամեն բան անել զինվորի կյանքը փրկելու համար:
Ինքն էլ шյ րվածքներ ուներ: Հետո զանգում է բժշկին և ասում է, որ զինվորը արդեն չի շնչում… Բժիշկը խորհուրդ է տալիս Մեսրոպին շտ шպ վերադառնալ, բայց նա ասում է, որ շատ թույլ է ու չի կարող դուրս գալ ձորից: Երեկոյան արդեն զանգերն անպատասխան են մնում… Մի քանի օր անց, երբ ադրբեջանցիները թույլ են տալիս փր կшրարներին
մտնել Շուշի՝ որп նելու զո հվшծների մшր մինները, նրանք գտնում են Մեսրոպին՝ իր զինվորի կողքին, հավերժությանը ձուլ ված… Մեսրոպը մինչև վերջ մնաց իր զինվորի մոտ, վш նելով նրանից մա հվան սшր սափը և մենակ մш հանալու пղ բերգությունը: Ոչ մեկ չգիտի, թե ոնց ապրեց իր կյանքի վերջին վայրկյանները մայոր Վարդանյանը, սակայն գիտեն, որ նա զп հվեց հերոսին վայել։ Հավերժ փառք քեզ, պարոն մայոր:
