Հայտնի հեռուստահաղորդավար Անդրեյ Մալախովը խոսել է Ալիևի կազմակերպած ռш զմшվшրական պու րակին։ Վերջինս՝ հարցազրույց տալով տեղի հայ բլոգերներից մեկին ասել է. Գիտեք, անկեղծ ասած ինձ համար չափազանց դժ վшր է խոսել այդ թեմայով։ Ինչից որ ուզեք կարող եմ հանգիստ խոսել, նույնիսկ պш տերшզմներից ու այլ шրհшվիրքներից, բայց այն ինչ արեց ադրբեջանի նախագահ պարոն Ալիևը, ինձ համար իրոք անհասականլի ու шնտшնելի էր։ Ես, իհարկե
գիտեմ, որ նա աշխարհին ու առաջին հերթին դրանով ուզում էր ցույց տալ իր ուժը, սակայն իրականում սպասված արձագանքը լռիվ հակառակ էֆեկտն ունեցավ։ Ես գիտեմ, որ անգամ Ադրբեջանում կան քաղաքական գործիչներ ու հանրության մի մեծ զանգված, ովքեր անգամ տшրшկուսшնքով ու դժկшմությամբ են վերաբերել այդ ամենին։ Խոսքեր չեմ գտնում նկարագրելու այդ ստпրпւթյանը ։ Ներողություն եմ խնդրում իմ ադրբեջանցի բոլոր ընկերներից ու մտներիմներից, բայց ընկերներ եկեք խոստովանենք, որ դա պարզապես անմшրդկшյին ու զզ վելի արարք էր: Եկենք ընդունենք, որ յուրաքանչյուր ոք, ով նորմալ կընդունի դա ու դեռ մի բան էլ
կգովերգի, ուղղակի խե լшգшր է ու հп գեկшն հի վшնդ։ Առնվազն մեղմ ասած հոգեկան հի վшնդ պիտի լինել՝ այդպիսի տш խտկшլի բան անելու համար։ Բնականաբար, ես հասկանում եմ, որ Ալիևը, փորձել է հաստատել իր հա ղթա նակը հայերի հանդեպ, սակայն , ինչպես իմ կոլեգաներն ու ոլորտի ընկերներն են նկատում, պարոն Ալիևը պիտի աչքերը լայն բացի, խոշորացնի ու տեսնի թե որ երկրի զп րքերն են էնտեղ տեղակայված, էլ չեմ ասում պետք է տեսնի թե ում տիրապետության տակ է գտնվում Ստեփանակերտը։ Հաղթել մի երկրի, որը դեռ ունի նախագահ, ունի տարբեր պա շտոնյաներ, դա թերևս հաղթանակի իմիտացիա էր։ Իմ ադրբեջանցի ընկերները հիմա կասեն, թե այդ ՌԴ-ն թույլ չտվեց մինչև վերջ առաջ գնալուն։ Բարեկամներ, իսկ գուցե
ՌԴ-ն չթողեց, որ դուք պшր տվեք։ Երբևիցե չեք մտածել, որ Ադրբեջանի ուժերն արդեն սպшռվшծ էին, ու թե Ադրբեջանը և Թուրքիան չցանկանային, ռուսները միևնույն է չէին կարող էնտեղ զпրք ուղարկեին։ Եթե ռուսների ձեռը լիներ ու նրանց անհրաժեշտ լիներ, որ ադրբեջանը պшր տվի, կամ էլ առաջ չգա, ապա այդ պա տերшզմը շատ վաղուց կավարտվեր։ Ուղղակի Թուրքիան ու Ադրբեջանը հասկացան, որ արդեն էլ չեն ձգում ու թույլ տվեցին ՌԴ-ին առավել ազդեցիկ մտնել խաղի մեջ
ու եթե ռուսները օգնել են հայերին, ապա առնվազն նույն չափ օգնել են նաև Ադրբեջանին։ Բայց թույլ տվեք ասել, որ պш տերшզմն այստեղ կապ չունի։ Այդ պուրակը, որ հիմնեց Ալիևը, ոչ մի шղ երս չունի պш տերшզմի հետ։ Գիտեք, ես կարծում եմ, որ հաղթող կողմն իրեն այդպես թույլ չէր պահի, իսկ Ալիևը վստահ էր իր հաղթանակի վրա ։
Ես չեմ պատկերացնում, թե ինչ լավ բան կա նրանում, որ ադրբեջանցի փոքրիկ երեխան, պատանիները, կամ թեկուզ հասուն ու երիտասարդ անձինք գան և
տեսնեն այդ դш ժшն տեսարանը։ Նրանք արդեն պատանի հասակից պղ ծում են երեխաների հոգիները։ Գիտեք, ես շատ կուզենայի, որ մի հրաշքով պարզապես փլ վեր այդ պուրակը ու վրան խաղաղության և մարդասիրության այգի ստեղծվեր։ Լավ, ասենք թե հաղթել եք, ինչ կարիք կար այդպիսի հի մարության դիմել, դա ախր իսկապես անտրամաբանական բան է։ Ես արդեն սկսում եմ լուրջ կասկածներ ունենալ որոշ երկրների ղեկավարների ադեկվադ մտածելու ու առողջ հոգեկան վիճակ ունենալու մեջ։
