Արէ՛վ Պեպանէ՛անն իր ֆեյսբուքյան էջում գրել է. Մենուայի մոտ էի՝ Եռաբլուրում. զրուցում էինք… ես ներկա վիճակի մասին էի պատմում… Պատմում էի այն մասին, թե մենք ուր ենք հասել… Մի տղա մոտեցավ, մեր կողքին կողքին, նրա վերնшշապիկին Նժդեհն էր նկարած։ Հարցրեց ինձ. ֊Իրեն ճանաչու՞մ էիք. ֊ահա, իսկ ո՞վ չի ճանաչում իրեն, դու ճանաչում ես՞
֊հա՜…իմ ուսուցիչն է ֊ախ հա՜…զգացվեց քո հայացքից, որ իր սանն ես… եղբորս որդին էլ է Հայ ասպետ գնում,,,, Էդպես գիտեմ իրենց։ (Երկար զրուցեցինք) ֊դե լավ, ես պետք է գնամ, համ էլ քեզ իր հետ միայնակ թողնեմ… լսիր . լավ իմացիր տղա՛,
իր ու իր նման տղաների վրե ժը քո ուսերին է, և նաև հայրենիքը ոտքի կանգնեցնելու պшրտականությունն ու իրավունքը… ֊գիտե՛մ… Արդեն պտտվեցի ,որ գնամ ՝… ֊իմիջայլոց…անունս Մենուա է…. ֊հա՜՜՜՜՜՜հհ……….. Գնացի։ Տղայի աչքերը պետք է տեսնեիր Մե՜ն…թե ինչ վր եժ կար իր մեջ… ու ինչ ափսոսшնք…
