Վիգեն Ծատրյանը գրել է. Ամենայն հարգանքով եմ դիմում ձեզ, հասկանում, ըմբռնում եմ ձեր ցա վը և անդառնալի վի շտը, կո րուստը, սակայն վստահեցնում եմ ձեզ, որ դա նաև մեր բոլորիս ցա վն է: Ց ա վով եմ ասում… Դուք միայնակ չեք…
Մենք խոնարհվում ենք բոլոր որդեկո րույս մայրերի առջև, ձեր որդիների գե րեզմանին, երբեք և երբեք չենք մոռանա մեր քաջ որդիներին, ովքեր զ ո հվեցին հանուն մեզ, հանուն Հայրենիքի: Ասեմ նաև, որ բացարձակ տարբերություն չկա, թե ում զավակն է զո հվել, քանզի բոլորն էլ մեր եղբայրներն են:
Խնդրում եմ ձեզ, մի քաղաքականացրեք ձեր զավակի կո րուստը, բոլորիս վիշ տը, որովհետև մենք պետք է պայ քարենք, վր եժ լուծենք հանուն մեր ընկած քաջ տղաների, ովքեր անմա հացան, ովքեր յուրաքանչյուրը մի վառվռուն աստղ է երկնքում: Դուք էնքան եք չ ա ր ացել, որ մեր հոգու ցա վը որակում եք որպես ատ ելություն, անի ծում եք մեր ողջ մնացած որդիներին, անվանելով մարդաս պ ա նների և ազգադ ավների զավակներ: Որ ողջ են մնացել, դա՞ է պատճառը:
Մենակ այդպես կարելի է ենթադրել : Խնդրում եմ ձեզ, վերջ տվեք և խաղաղվեք: Մենք պիտի ապրենք, արարենք, կյանքը շարունակվում է, կանգ առնելու նույնիսկ ժամանակ չունենք, սակայն պետք է նաև հանգիստ թողնենք մեր հե րոսների շի րիմները, որ հոգիները խաղաղվեն, այլ ոչ թե որպես պատճառ օգտագործենք:
Հավատացեք, նրանք երկնքից հետևում են մեր յուրաքանչյուր քայլին: Մենք վառ ենք պահելու իրենց կյանքը զո հած մեր քաջ նա հատակների հի շատակը, թե Եռաբլուր այցելելով և թե Հայաստանի Հրապարակում միջոցառումներ կազմակերպելով: ԼՈՒՅՍ ԻՋՆԻ ԱՆՄ ԱՀ ՄԵՐ ՀԵ ՐՈՍ ԵՂԲԱՅՐՆԵՐԻ ՇԻ ՐԻՄՆԵՐԻՆ։
