Աստղ Գալեյանը իր ֆեյսբուքյան էջում գրառում է կատարել, որտեղ ասվում է հետևյալը. Ես Մինչև կյանքիս վերջ չեմ մոռանա այդ չա րաբաստիկ քսանյոթը, առավոտյան ժամը ութից անընդմեջ զանգում էի քեզ ԲԱԼԵՍ, դու չէիր վերցնում, կո րել էր գոյությունս, աչքիս էլ ոչ մի բան էլ չէր երևում։ Միայն թե լսեի ձայնդ։
Ու վերջապես sms-դ ստացա.«կյանքս ռա զվոդ եմ, կզանգեմ, մա շարված ենք, կզանգեմ», որից հետո հարցրեցի վիճակը ոնց է, ասաց. «սովորականից մի քիչ խառը կյանքս»։ Էէ արևս գիտեմ մեզ էիր խնայում։ Հետո զանգեցիր և նորից չասեցիր, որ արդեն դի րքեր եք գնացել, սակայն ես գիտեի, որ դիրքերում եք դուք։
Քամին քեզ մա տնում էր ՏՂԵՍ։ Լավ ոչ մի բան ասում էի, թող մտածի, որ հավատացել եմ ես։ Չգիտեմ ինչ անեմ, ինչպես անեմ, ինչպես ապրեմ և շարունակեմ ապրել առանց քո աչքերի ու առանց ժպիտիդ։ Դու թիկունքս էիր Միխ ջան, իմ ուժն էիր ։ Կներես, որ ես ապրում եմ:
