Արամ Գևորգյանը գրում է. Երեկ Եռաբլուրից դուրս գալիս Հակոբի մոտ նստած մի աղջկա նկատեցի։ Մոտեցա, տեսնեմ Anzhela-ն է։ Հակոբին երբևէ չի ճանաչել, բայց, երբ տղան ա նհ ետ կո րած էր համարվում, միշտ եղել է Հակոբի մայրիկի՝ տիկին
Гаяне-ի կողքին, օգնել նրան ինչով կարողացել է։ Երեկ Անժելայի ծննդյան օրն էր ու իր տորթից մի կտոր նա բերել էր Հակոբին, որպես շնորհակալություն այն բանի, որ ինքն ապրում ու ծննդյան օր է նշում նաև Հակոբի անձ նազ ոհության շնորհիվ։ Ես ուզում եմ հավատալ, որ շատերն են այսպես մտածում։ Որ շատերն են իրենց ու իրենց երեխաների խաղաղ օրվա համար շնորհակալ էս տղերքին։ Ես ուզում եմ հավատալ, որ տղերքի հի շատ ակը
միշտ այսպես վառ ա պահվելու ու երբեք չի մոռացվելու նրանց ան ձնազ ոհությունը։ հ.գ. լուսանկարը հրապարակելու թույլտվություն ստացել եմ։ Aram Gevorgyan-ի էջից
