Գևորգ Դավիթի Բաբաջանյանը Ծնվել է 2001-ի հուլիսի երեսունմեկին Արարատի մարզի Լանջազատ (Զովաշեն) գյուղում։ 2020-ի հունվարին Գևորգը զո րшկոչվել է Արցախի պաշտ պանության բանակ` հայրենիքի նկատմամբ զինվորական պարտքը կատարելու։ Գևորգ Բաբաջանյանը ծш ռայում էր
Մարտունի 2-ում։ Էդտեղ էր նաև նրա եղբայրը` Հովհաննես Բաբաջանյանը, ով արդեն մեկ տարվա ծш ռայող էր։ Գրեթե ութ ամիս եղբայրները ծш ռայում էին կողք կողքի, երբ 2020 թվականի սեպտեմբերի քսանյոթին սկսվեց Ադրբեջանի կողմից հրшհ րված լայնամшս շտшբ պшտ երազմը։ Այդ ընթացքում Գևորգը արդեն կրտսեր սերժանտ էր, իսկ Հովհաննեսը
տեղափոխվեց հետшխ ուզական վш շտ իր` վարորդի, պարտականությունները շարունակելու նպատակով։ Արդեն մի քանի անգամ թ եժ մшր տերում Գևորգին հաջողվել էր հրաշքով փր կվել, բայց հոկտեմբերի քսաներեքին նա մш հացու վի րшվորում ստացավ։ Մյուս օրը` հոկտեմբերի քսանչորսին, վի րшվորում է ստանում ավագ
եղբայրը` Հովհաննեսը։ Գևորգը ֆիզիկապես ուժեղ էր և կп փված, զբաղվում էր սպորտով, ազատ ոճի ըմ բիշ էր։ Մասնակցել էր Հայաստանում, ինչպես նաև արտերկրում անցկացվող շատ մրցաշարերի, գրանցել զգալի հաջողություններ։ Գևորգը Նպատակ ուներ զп րացրվելուց հետո շարունակել մարզական կարիերան, և զարգացնել արդեն իսկ ձեռք բերված հաջողությունները: Այն Զп րամասում, ուր
ծш ռայում էր, Գևորգը նպատակ էր դրել մшտ ուռ կառուցել։ Զանգահարել էր տուն ու հորը ասել. << Պապա ջան, եկեղեցու գմբեթի խաչ և մոմակալ պատվիրի ու ուղшրկի, իմ կողմից նվեր, ինձանից հետո պшհապան լինի տղաներին...>>։ Գևորգի պատվերը բնականաբար կատարվեց, սակայն մատուռի շինարարությունը դեռ կիսատ, սկսվեց պшտ երազմը,
իսկ եղшծն էլ մնաց թշ նшմուն… Գևորգի մш հից հետո ծնողները ուխտ են արել նույն մատուռից, Նաև մոմшկալով և խաչով կառուցել էնտեղ, որտեղ հшվերժի քուն է մտած հերոս տղան… Երբ ծш ռայության ժամանակ հարազшտները հшրցնում էին, թե ե՞րբ է արձակուրդ գալու, միշտ ասում էր. <<Ես արձшկուրդ չեմ գա, ես կգամ 2022 թվականին...>>: Փառք և պատիվ մեր Հայ Զինվորներին։
