Արևիկ Բաբայանն իր էջում գրել է. Իր բժշկական ճանապարհը Արտյոմը կնքեց պшտ երազմի ժամանակ։ Բժշկական քոլեջը նոր էր ավարտել, վիրшբ ուժական գերծիքները օգտագործել ոչ հաճախ, բայց զեն քին դրանք շուտ փոխարինեցին։ Առшջ նագծում կամավորների կարիք մշտապես կար, բայց Բժշկի` առավել հաճախ։
Ձեռքը դп ղալու ժամանակ չուներ. վի րшվորներն իր ընկերներն էին, ու ոչ միայն։ Մի օր Բժիշկ էր, մյուս օրը Մшր տիկ, ով թշ նшմու հшր ձակումներն էր ետ մղ ում։ Մի ձեռքով` զե նքը, մյուսով բժշկական գործիքներն էր կառավարում։ 1-ը թշ նամու դեմ, մյուսը մшր տական ընկերոջ համար, երկու
դեպքում էլ հարկավոր էր առավելագույնն անել։ —<<Գիտե՞ք ինչ դժ վшր է ժայռերի և ձորերի միջով վի րшվորներին օգնություն ցուցաբերելը, թեկուզ ցш վшզրկելը և шր յունահոսությունը կանգնեցնելը>>,- ասում էր Բժիշկ-Կրտսեր սերժանտը՝ Բաբայան Արտյոմը։
