Ար յամբ ծածկված այս հողում այլևս լպի րշությունը տեղ չունի… Այժմ և միշտ նայելու եմ միայն Երկնքին ու սպասեմ արդարության․․․
Նանե Արզումանյանը գրում է. Ես հավատում եմ վաղվան, ու ես վստահ եմ՝ ար յամբ ծածկված այս հողում այլևս լպի րշությունը տեղ չունի… Այժմ և միշտ նայելու եմ միայն Երկնքին ու սպասեմ արդարության։
Այլևս այս հողում չպիտի տարբերություն լինի մարդկանց միջև. չպիտի կիսածուռ բերանով հարցեր որոշվեն, չպիտի տառեր չիմացողը կարդացած մարդուն հրամաններ տա։ Չպիտի գրագետ տղան մի կերպ օրվա հացի փող վաստակի, իսկ տգետն իր յուրայիններով ամեն թաղի մեծապատիվ լպի րշի հետ
առօրյան վայելի։ Չպիտի խելացի ու արժանապատվություն ունեցող աղջիկը մոտակա խանութում աշխատի, իսկ անարժան բոտեքսավորները՝ «քարտուղարուհիներ»… Չպիտի գան անգրագետ ու անպատիվ ժամանակները…
