Մար Թամոյանն իր էջում գրել է. Անցյալը երջանիկ էր, ներկան ց ավոտ է, իսկ ապագան՝ անորոշ… համակերպվելու չէ էս իրականությանը … առանց քեզ անհնար է … և ինչքան էլ փորձում եմ, փորձում եմ ապրել, սակայն քո բացակայությունը սրտիս մեջ է … սիրտս չի ընդունում, որ չկաս … ցա վում է հոգիս… ես նրա տեղը չգիտեմ,
սակայն բուժելու ձևը գիտեմ … ԴՈՒ ես … քո ներկայությունն է և ջերմությունը … Գիտե՞ս հազար և մի կյանք կտայի, որ գոնե մի անգամ ժպիտդ տեսնեի և քեզ գրկեի… կբուժվեր ամեն ինչ … հույս կտայիր, որ վաղն ավելի լավը կլինի … չի լինի էլ նույնը… ամեն ինչ է նույնը դարձել առանց քեզ… առավոտն էլ է նույնը, գիշերն՝ էլ … քո սերն էր ապրեցնում,
ժպիտդ՝ երջանկացնում… թև ու թիկունքս էիր, սերս էիր, ընկերս… և վերջապես հայր էր, իմացածս ամենահոգատար հայրն էր … Օր օրի ավելի շատ եմ կարոտում, երազներիս մեջ ես … մտքումս … անդադար … և ընդմիշտ կլինես, ես այլ տարբերակ չգիտեմ , ԴՈՒ գիտե՞ս …
